Mariusz Trefler

Tysiąc lat po narodzinach pierwszych prawdziwych Intarich na świecie pojawiły sie pierwsi Bestie. Mimo, że byli Intari, odznaczali się ponadprzeciętnymi zdolnościami, nawet jak na swój gatunek, a poza tym po przemianie też różnili się od innych Tarich, mieli bujne owłosienie, oczy zmieniały się na kocie i wyrastały im także dolne kły. Ogólnie bardziej przypominali mieszańców wilkołaka i wampira. Ich zdolności też były bardzo rozwinięte: mieli szybszy refleks niż najpotężniejsi Intari, bardzo wyczulone wszystkie zmysły i mieli też ogromną siłę. Żaden Intari nie miał z nimi szans w uczciwej walce. Każdy z nich miał poza tym także własne, indywidualne zdolności.

Bestiami zawsze byli mężczyźni. Zdolność ta była dziedziczona tylko przez synów w tzw. genie Bestii. W każdym pokoleniu tylko jeden syn, zwykle pierworodny, stawał się Bestią. Nie wynikało to z genów, lecz z tradycji. Aby stać się Bestią należało odziedziczyć odpowiedni gen, ale to był zaledwie warunek konieczny, lecz nie dostateczny. Ten, kto miał gen Bestii stawał się Synem Bestii i także miał nieprzeciętne zdolności, ale nie tak potężne, jak prawdziwy Bestia. Aby Syn Bestii mógł stać się Bestia, musiał zostać ukąszony przez swojego poprzednika. Dopiero jad Bestii aktywował odpowiedni gen. Zgodnie z tradycją moment przekazania dziedzictwa wyznaczał dzień osiemnastych urodzin dziedzica. Jeżeli w tym czasie Bestia już nie żył, to dziedzic wstrzykiwał sobie jego jad przy pomocy specjalnie do tego przygotowanej strzykawki, która była ukryta w sekretnym schowku, do którego klucz znajdował się w medalionie dziedzica. Medalion taki, ze herbem rodowym, otrzymywał każdy Intari w dniu narodzin, ale tylko medalion dziedzica zawierał ukrytą dodatkową komorę zwierającą klucz i otwierającą się dopiero w Dniu Przejścia.

Aby móc w pełni władać swoimi zdolnościami, każdy Syn Bestii przechodził specjalne szkolenie (zwykle prowadzone przez Bestię). Dziedzic otrzymywał dodatkowo indywidualne nauki, mające go przygotować do życia jako Bestia.

Początkowo było sześć Bestii, dopiero wiele wieków później ich liczba zaczęła się zmniejszać. Pięciu z nich założyło własne rody i przekazywało swoje dziedzictwo z pokolenia na pokolenie, ale szósty z nich, zwany Wieszczem, nigdy nie założył rodziny ani nie przekazał dziedzictwa, dopóki nie wypełniły się słowa przepowiedni i nie spotkał Syna Nocy.

Bestie, będąc najpotężniejszymi z Tarich, szybko przejęli nad nimi władzę, którą początkowo sprawowali wspólnie. Później, gdy zaczęły między nimi powstawać coraz większe spory, postanowili rozdzielić władzę między siebie. Każdy wziął sobie pewną część świata Tarich, nad którą od tej pory niepodzielnie władał. Wieszcz dostał we władanie Australię i Oceanię, Habsburg – Europę, X – Azję, Y – Amerykę Południową, Z – Amerykę Północną, a Q – Afrykę.